Ethel heeft Frans en HRM gestudeerd, woont in Zwolle en werkt al vele jaren in het basisonderwijs op een bestuurskantoor. In de periode dat zij zelf voor de klas stond en in de periode dat haar eigen kinderen op school zaten, heeft zij vaak gedacht dat een klassikaal systeem waarin kinderen het grootste deel van de dag op hun billen moeten zitten misschien niet meer de meest geschikte manier van leren en ontwikkelen oplevert.
Ethel legt uit: “De school van mijn jongste zoon bood al wel Engels aan op een heel natuurlijke manier: de Engelse leraar ging gewoon met een groep kinderen naar buiten, de wereld ontdekken… “oh look! A caterpillar! That’s a beautifull one…”. Binnen een maand of drie kon mijn zoon van 7 vloeiend Engels (met een posh accent). Ondanks zijn ernstige dyslexie is hij altijd erg goed in Engels gebleven. Ik geloof enorm in die ongedwongen manier van leren, van je belangtelling en enthousiasme volgen. En ja, dat gaat natuurlijk niet vanzelf goed. Dat moet je súper goed organiseren en faciliteren, maar liefst wel zo dat het kind dat niet merkt, dat je het verleidt, uitdaagt en op de juiste manier ruimte geeft.”
'Zorgen moet je doen, niet maken'
Ik begin de dag met
Een kop koffie met veel havermelk en een boek.
Als ik als kind naar Buitenwijs zou gaan, zou ik...
... zelf de wereld gaan ontdekken, plannen maken en die proberen uit te voeren. Met vallen en opstaan. Toen ik 8 jaar was, vond ik dat ik wel "af" was: ik dacht dat ik wel voor mezelf kon zorgen. Ik weet niet of het echt gelukt zou zijn, maar waarschijnlijk was is een heel eind gekomen. Kinderen kunnen, op hun eigen manier en met omwegen, veel meer dan je soms denkt!
Onderwijs transformeert